Berichten van Mokicco ontvangen wij van Carl-Erik en plaatsen wij hier om je op de hoogte te houden van hun ontwikkelingen.
Gelukkig nieuwjaar!
Zoals alle jaren zal dit jaar ook zijn zegeningen en vreugde hebben!
Deze eerste nieuwsbrief van dit nieuwe jaar zal een beetje anders zijn dan andere nieuwsbrieven, waar ik normaal meer onze huidige situatie heb gepresenteerd voor ons werk met kinderen, weduwen e.d. Het zal persoonlijker zijn.
Toen ik 19 jaar oud was, stierf mijn vader onder tragische omstandigheden. Hij was dronken, had een auto geleend (meegenomen) van een buurman en die auto vernield. Toen de buurman dat merkte, werd hij natuurlijk boos en in de ruzie die begon viel mijn vader dood neer. In eerste instantie werd deze tragische gebeurtenis in de lokale kranten omschreven als een moord en werd de buurman een tijdje door de politie opgepakt. Later onderzoek toonde echter aan dat mijn vader was overleden vanwege een aantal problemen die hij sinds zijn jeugd in zijn hersenen had gehad – dus werd de buurman vrijgelaten. Deze gebeurtenis was natuurlijk jammer voor onze familie en de naam Sahlberg.
Toen ik als 19-jarige daar op de plaats van de dood van mijn vader stond, zei ik tegen mezelf: “Op een dag zullen mensen de naam Sahlberg eren!”
In oktober klopte de voorzitter van het dorp waar we wonen bij ons aan om ons te vertellen dat het dorpscomité had besloten een weg naar mijn naam te vernoemen! Waarom? Omdat ik – en MOKICCO – zoveel voor dit gebied had gedaan – weeskinderen hielp, huizen voor weduwen bouwde, de kleuterschool leidde en in het algemeen zoveel behoeftige mensen had geholpen.
De voorzitter zei: “Ja, dit is in onze gebiedsgeschiedenis wat U hebt gedaan!” En dus noemden ze de weg die ik had gerepareerd naar mijn naam – ”Dr. Sahlberg Road ”! De familienaam Sahlberg geëerd!
Dan nog iets heel anders. Ik denk niet dat je weet dat ik van dieren houd en nu tussen veel dieren leef. Dus hier om me heen hebben we twee koeien, vier geiten, zeven konijnen, tien kippen, een hond, een kat – en heel veel bijen, die ons in februari honing zullen geven. Het zou zijn alsof het in het paradijs was – en nu leef ik in dat paradijs!
Voor dit jaar wil ik jullie iets meegeven: ‘Jonge mannen zijn misschien moe en geven het op, jonge mannen kunnen vallen. Maar degenen die op de Heer vertrouwen, krijgen nieuwe kracht, ze verheffen zich met vleugels als arenden. Ze rennen zonder flauw te vallen, ze lopen zonder moe te zijn ”. (Jes. 40:31)
Carl-Erik
This post is also available in: Engels